Það skynsamlegasta sem hægt er að gera um miðja nótt er...

Jæja, álpaðist til að sóa tíma mínum í að taka þetta greindarpróf í stað þess að vera skynsamur og annað hvort gera eitthvað af því sem ég ætlaði að gera í dag og þarf að gera en gerði ekki. Eða þá að fara að sofa þannig að ég gæti kannski vaknað nógu snemma til að gera eitthvað af því.
Fékk víst út úr prófinu að ég væri með IQ upp á 145. Ekki slæmt.
Af hverju get ég þá ekki drullast til að hegða lífi mínu af meiri skynsemi í stað þess að gera heimskulega hluti?

Af hátterni katta

Í þessum rituðu orðum sit ég og fylgist með ketti einum, nýkomnum inn úr rigningunni. Eins og katta er siður þegar þeir eru blautir, er hann að sleikja sig hátt og lágt.
Þetta væri nú ekki í frásögur færandi ef ekki kæmi til að þetta hátterni hans er ekki að hafa tilætluð áhrif. Svo vill nefnilega til að þessi tiltekni köttur, Loðmundur Skuggi að nafni, er með plastkraga einn voldugan um hálsin sem kemur í veg fyrir að tunga hans nái að snerta feldinn og er hann því eins blautur og fyrir. Ástæða fyrir veru þessa kraga er sú að í seinustu viku lenti hann í átökum við annan kött sem líklegast hefur talið Loðmund vera inn á sínu yfirráðasvæði og að þess vegna hafi þurft að reka hann á brott. Út úr þeim átökum gekk Loðmundur með sár á líkama. Til að byrja með var sárið falið undir feldinum og tók eigandi hans því ekki eftir neinu öðru en einhverju sem virtist einfaldlega vera smá sakleysislegur og klístraður hárflóki. En nokkrum dögum seinna kom í ljós eitt ljótt og gapandi bitsár á baki. Þegar svo í þokkabót fór að vella út gröftur var farið til Dagfinns að plástra saman kisugarminn. Það gekk ekki betur en að kjánaprikið var búið að rífa heftin úr sárinu strax sama kvöld og því dugðu engin önnur ráð en að setja kraga um háls hans svo sárið fengi að vera í friði.
Til að byrja með var hann frekar fýldur á svip en virðist vera búinn að jafna sig að frátöldu að hann virðist vera eitthvað lítill inn í sér og hefur því þörf fyrir að nudda sér upp við eigendan, kúra upp við hann og láta klappa sér. Sérstaklega virðist hann hafa gaman af að láta klóra sér bak við eyrun, sem er skiljanlegt þar sem hann er nú ófær um að sjá um það sjálfur.

Póstur tvö

Eins og glöggir lesendur hafa ef til vill tekið eftir hefur einhver ritstífla hrjáð mig. Við þá sem hafa furðað sig á því og jafnvel kvartað og kveinað hástöfum hef ég þetta að segja: Þetta er óskup eðlilegt og jafnvel það sem við var að búast þegar ég á í hlut.

Í öðrum fréttum þá byrjaði skólinn víst í seinustu viku. Ég þarf að fara að drífa mig í að tékka á því betur. Einhverra hluta vegna eru fyrirlestrar enn hafðir fyrir hádegi.

Kettirnir virðast hafa það gott. Þeir fá stundum að fara út en hafa ekki notað tækifærin til að strjúka sem lofar góðu. Ég hlýt þá að vera að gera eitthvað rétt í uppeldi þeirra.

Í gær gerðust þau undur og stórmerki að þegar ég fór en einu sinni í IKEA® að þá kom Skoffínið með í ferðinna. Á dauða mínum átti ég von en ekki þessu. Ég hélt að nú gæti ekkert lengur komið mér á ófart en þá gerist það seinna um kvöldið að Skoffínið viðurkennir að hafa skemmt sér dável (ekki neita þessu, ég er með msn-færslur sem sanna mál mitt).

-----------------------

Viðbót:
Þess má geta að guðlega þjóðnornin var svo elskuleg að ekki bara koma með okkur og halda okkur félagsskap, heldur auk þess þá sá hún um að keyra okkur fram og tilbaka.